Yıllar önce Rasim Özdenören’in bir kitabını okumuştum. Kitabın ismini kendime bugün başlık olarak seçtim.”Yeniden İnanmak”. Rahmetli Cahit Zarifoğlu O’nu “yedi güzel insan”dan biri olarak göstermişti. Rasim Bey gerçek bir güzel insan. Güzel insan olarak şekillendiği bahçede, kırk kusur yıldır güzellik tohumları saçmaya devam ediyor.
İlk evlendiğim günlerde eşimle çarşı içinde bir gezintiye çıkmıştık. Yaya geçidinden yolun karşısına geçerken, yolun ortasında atmış-yetmiş yaşlarında bir kadınla karşılaştık. Elinde bastonu yavaş yavaş ilerliyordu. Eşimle beni görünce birden bakışları sertleşti ve Allah belanızı versin dedi. Teyzem benim sakallı, hanımın örtülü olmasını hazmedememiş olmalı ki bize bela okudu. Hanım bana, ben hanıma baktım, karşılıklı “Allah ıslah etsin“ dedik yürüdük.
3 Mart Çarşamba akşamı KİD-YAD (Kırklareli İnsani Değerleri Yaşatma Derneği)’nin düzenlemiş olduğu Ahmet Cevdet Paşayı anma programı vardı. Bizde Edirne’den dost ve kardeş derneğin etkinliğine kalabalık bir grup katıldık. Gerek Kırklareli’li vatandaşların, gerek üniversite camiasının ve gerekse devlet erkânının büyük ilgi gösterdiği anma programı, bir vefa örneği olarak icra edildi.
Her insan için takdir edilmiş bir ömür var. Bu ömür bazılarımız için kısa, bazılarımız için ise biraz daha uzundur. Fakat en uzun yaşayan insan daha da ömür ister. Seksen yıl, doksan yıl yaşamış bir kişiye “Ne anladın bu ömründen?” diye sorsanız, der ki, “Ah evladım, göz açıp kapayıncaya kadar çabucak geçti.”
Son yorumlar