İlk evlendiğim günlerde eşimle çarşı içinde bir gezintiye çıkmıştık. Yaya geçidinden yolun karşısına geçerken, yolun ortasında atmış-yetmiş yaşlarında bir kadınla karşılaştık. Elinde bastonu yavaş yavaş ilerliyordu. Eşimle beni görünce birden bakışları sertleşti ve Allah belanızı versin dedi. Teyzem benim sakallı, hanımın örtülü olmasını hazmedememiş olmalı ki bize bela okudu. Hanım bana, ben hanıma baktım, karşılıklı “Allah ıslah etsin“ dedik yürüdük.
Stockholm’de görev yaptığım camide sabah namazını rahmetli Hoca Efendiyle beraber kıldıktan sonra her sabah yaptığımız gibi kahvaltı yaptık. Allah selamet versin ekmek fabrikası ve satış yerleri olan Mustafa Tümtürk kardeşimin o her çeşit harika ekmeklerini anmadan geçmek olmaz. Hazırlanan mütevazı kahvaltı sofrasında muhabbet edilir, karşılıklı konuşulurdu.
O sıralar misafir olarak bulunan ve memleketi Kulu’ da esnaflık yapan Mehmet Amca da namaza ve sofraya iştirak ederdi. Hoca Efendi Mehmet Amca’ya dedi ki; ‘bir insan için en vazgeçilmez nedir bilir misin?’ Ve arkasından eklediler. ‘Bir insan için havadan da, sudan da yemeden içmeden de anadan babadan da önemli ihtiyaç hocadır. Zira ana baba insanın dünyası için uğraşır ama hocalar ahiretini kurtarmak için uğraşır…’
Son yorumlar